Eekhoorn, 1
Ik ga weg en ik kom nooit meer terug.
Je denkt natuurlijk: ja ja , dat zegt hij altijd
Maar nu is het echt zo !
IK KOM NOOIT MEER TERUG.
Als je hier was zou je zien hoe ik deze brief schrijf: Met grote vastberadenheid.
zo heet dat.
Met grote vastberadenheid deel ik je mee dat ik wegga en nooit meer terugkom.
Mijn besluit staat vast.
Als deze brief af is vertrek ik. Als je deze brief leest ben ik al ver weg.
Als je me nog iets mee wilt geven voor onder weg, dan moet dat nu. Anders is het te laat.
Honig of zoiets. Maar niet zo’n grote pot . Die kan ik niet dragen.
Alleen als het roomhoning is, daar mag wel een grote pot van want van zo’n pot kan ik twee kleinere potten maken.
Of een kistje met gestoofde suiker; dat mag ook.In elk geval moet het zoet zijn.
Voor ik vertrek kom ik nog wel even langs om het op te halen. En als het dan toch te groot is om mee te nemen , dan is dat niet erg.
Dan eten we er net zo lang van tot het klein genoeg is. Te klein is erger…………: want wat dan?
Maar daarna, eekhoorn, daarna ga ik toch weg……..
.
Tot straks.
Het gaf me troost toen ik afscheid moest nemen van mijn broer, die het leven ondraaglijk vond.
28 jaar later zoek ik opnieuw troost ……………
Weer stierf een jongeman die het leven ondraaglijk vond.
- uit : brieven aan niemand anders van Toon Tellegen. ↩︎