valt het op mijn dak deze keer.

weer een mens die het leven ondraaglijk vond.

En weer zoek ik troost.

Maar hoe kan ik hier ooit troost vinden……..?

Deze wereld, waarin hulpverleners/ professionals door kunnen gaan met “professioneel “gedrag onderwijl de ene na de andere mens over de rand duwend.

Dit land waar de zorg op een “hoog peil’ stond…..waarin de zorgzaamheid groot was; maar moest wijken voor ‘participatie en zelfredzaamheid. ‘

.

Mijn broer vond zijn leven indertijd ‘ondraaglijk’ en besloot er uit te stappen. Ik vond het verschrikkelijk en ‘wist’ dat het niet had gehoeven als er mensen waren geweest die hem wel begrepen..

Hij was schizofreen. Dat was het stempel en daar moesten hij, en wij als familieleden ook , maar mee zien te leven.

Ik vond dat het een diagnose was die geen recht aan hem deed; maar dat was niet van belang; ik was maar een van de lastige familieleden en zij waren de professionals.

Helaas was dat in 1997, een jaar dus vóór ik kennis kreeg van autisme; en de gedragingen die daar uit voort kunnen vloeien.

Toen besefte ik dat ik gelijk had met het niet eens zijn met de diagnose ‘schizofreen’.

Als je autisme hebt en maar lang genoeg doorgaat met spanning die je niet kwijt kunt, dan wordt je vanzelf ‘schizofreen’.

En in de jaren daarna krijg ik vaker te maken met /horen van mensen die hun leven ondraaglijk vinden en het beëindigen.

En nu dus weer.

En het voelt zo machteloos………………ik zie het gebeuren………..ik protesteer ertegen……….

Maar een gewiekste ondernemer heeft een ijzeren klauw ontworpen: een ‘concept’.

en daarmee kan hij heel veel mensen met autisme ‘helpen.’

Het doet me denken aan de scene uit de “Shawshank Redemption” .

Red: I know what you think it means, sonny. To me, it ’s just a made up word. A politician ’s word, so young fellas like yourself can wear a suit and a tie, and have a job.

RED: Ik weet wat jij denkt dat het betekent ,jochie. Voor mij is het gewoon een verzonnen woord. Het woord van een politicus, zodat mensen als jij een ‘pak met das ‘ kunnen dragen, en een baan hebben.

Meer is het ook niet………. een verzonnen woord.

Er worden ‘diagnoses ‘gegeven en daar komt een zal met geld aan te hangen wanneer je om professionele hulp vraagt.

en tegenwoordig is er dan een concept wat wel raad weet met al dat geld…………….

En de jonkies op de werkvloer doen wat ze gezegd wordt. Moreel inhoud geven gebeurt ook via ‘het concept’

En als het niet goed gaat, valt hen niets te verwijten. En als ze die werkelijkheid niet kunnen verdragen gaan ze gewoon weg.Naar een andere afdeling om ‘formuliertjes te stempelen’ en te beslissen over mensen waar ze niets vanaf weten.

En de hulpverleners : zij ploeteren voort…… en klagen steen en been dat het zo moeilijk is.

.

Gelukkig voor hen zwijgen al die mensen die het leven ondraaglijk vonden………………….

.

Helaas valt daar geen troost uit te putten.