En het is de bv gelukt……….

Want óók deze mentor lijkt te geloven wat zij zeggen………………..

en “haalt alles uit de kast” ( dat is immers toegestaan zoals de vorige voorzitter van de stichting beweerde)

Want nadat er een klacht over haar ingediend was bij de rechtbank is er ineens wel heel veel mogelijk en krijgen wij na maanden nu wel een mail van haar:

Met betrekking tot xxxxx zou het goed zijn als jullie ook eens bij jezelf te raden gaan. En sorry als ik dit zo bruut neerzet. Ik weet dat het allemaal goed bedoeld is maar jullie inzet brengt alleen maar meer negativieteit. Dat doet meer met hem dan gedacht wordt en heeft te maken met zijn extreme loyaliteit.

Wij moeten bij onszelf te rade gaan? Suggereert ze nu dat wij niet aan aan onze zoon denken? dat wij de oorzaak zijn van deze hele ellende?

Dat wij alleen maar negatief zijn” en dat dat schadelijk voor hem is? En dat wij daar geen rekening mee zouden houden?

Ik ben druk bezig (zelfs in mijn vakantie) om het bewind en mentorschap op te laten heffen. Dit omdat het geen enkele zin heeft. Er zijn in deze casus enkel verliezers helaas

Is dit een dreigement of hoe moeten wij dit opvatten? En wie zijn er dan verliezers volgens haar?

Post kan gewoon worden doorgestuurd, dat hoeft geen drama te zijn. Een foto via de app is voldoende. Het CAK is altijd lastig bij te sturen helaas. Ik pik dit op na de vakantie.

Als ze haar mail gewoon had gelezen dan had ze gezien dat we alles al doorgegeven hebben ; al maanden terug.

Maar pas na de klacht gaat ze in gesprek met de zorgverlener ( niet met de verantwoordelijke stichting)

het was in de spambox terechtgekomen zegt ze nu tegen de begeleiding; terwijl ze tegen ons vertelde dat ze de mail en de appjes en de telefoontjes wel had gezien maar er niet op wilde reageren.

Na jaren manipuleren en traineren vanuit de stichting ( mede dankzij de kennis van de wet en regelgeving van de b.v.) zegt deze mentor nu : ik ga uitleggen aan mijn cliënt waarom zijn ouders niet meer mogen deelnemen aan het overleg met de zorgverlener.

Oh nee: zij laat eerst de begeleiding zeggen dat zij aan zal schuiven bij het volgende familieberaad .

En dan zal ze later aan hem meedelen aan hem dan hij voortaan het ‘familieberaad’ met de mentor zal moeten doen.

Dit moet niet in ene keer gezegd worden; dat is teveel voor zijn autisme volgens de vierde coördinator die nu net een blauwe maandag in dienst is en de bewoner dus al heel goed kent.

En de mentor kent de bewoner al heel goed uit de verhalen en het dossier dat deze zorgverlener aangelegd heeft ( want van de vorige mentor kreeg ze helemaal geen dossier) zo dat ze dat heel goed zal kunnen.

Van een uur per maand zal zij kunnen vaststellen dat hij de juiste zorg krijgt.

Dat diezelfde zorgverlener heeft gelogen over hem om meer geld binnen te harken is dan niet meer relevant; en als iemand dat na gaat vragen bij het CIZ dan” is daar geen dossier meer over fraude want het meldpunt is op geheven en alle dossiers zijn weg”.

En als wij zelf beweren dat er gelogen is dan komt dat omdat wij geen negatieve dingen over hem willen horen.

Dat weet dan de nieuwe directrice te vertellen die ons niet kent (en zelf nog in de luiers liep toen wij al met een PGB werkten) maar wel stelt : ouders willen meestal geen negatieve dingen horen over hun kinderen.

Nou zo’n cliché heb ik ook wel: sommige kinderen willen niet weten dat hun ouders niet heilig zijn.

En als de zorgverlener liegt tegenover de geschillencommissie en valsheid in geschrifte pleegt door valse verklaringen te gebruiken als onderbouwing bij de rechter dan is dat misschien wel gebeurt….maar ja er hoeft geen waarheidsvinding plaats te vinden want dat is niet goed voor de cliënt, en dat is nu uit het verleden en de volgende rechter wilde immers geen ‘juridische regeltjes.’

En dat er geld gevangen wordt voor 24 uurszorg maar men amper zes uur per dag aanwezig is is de schuld van het personeels gebrek; en niet van het personeelsbeleid van de stichting en haar samenwerkingspartner.

En alle personeels leden die weggegaan zijn doen dat uit : ‘natuurlijk’ carrièreverloop.

Dat ze al ergens anders werken terwijl ze bij de stichting nog in de ziektewet zitten is niet relevant……

Evenals alle bewoners die al weggegaan zijn, die komen hier niet om te wonen : nee die komen om hier het imago van hun ouders op te poetsen en ,hoera, blijken ineens zelfstandig te kunnen gaan wonen als blijkt dat de ouders valse verklaringen hebben afgelegd.

Dat ze geen klachtenregeling hadden en daardoor cliënten gruwelijk in de steek hebben gelaten is niet relevant.

Wij als ouders zijn negatief en “passen”niet in het ouderinitiatief omdat we weigeren het goed te vinden dat de zorgverlener liegt over de hulp die nodig is om meer geld binnen te harken.

Dat ouders in deze setting helemaal niet in staat waren te herkennen wat goede zorg was is niet relevant.

Dat bewoners afgleden naar verwaarlozing verslaving, zelfverminking, suïcidaal gedrag…………

Dat dat gebeurde lag niét aan de zorg of gebrek aan continuïteit,( hetgeen door zowel de stichting als de bv wel belangrijk gevonden wordt voor mensen met autisme. Zij vinden gemiddeld per half jaar een nieuw teamlid een hele normale wisseling. )

Nee, dat lag alleen maar aan het autisme van de bewoner.

De bv is heilig en de bewoner was te autistisch om te kunnen blijven wonen. De stichting vangt wel GGZW3 maar de bv. kan die zorg niet leveren dus moet de bewoner weg; in plaats van een zorgverlener inhuren die het wel kan, maar dat mag dan weer niet van de ingehuurde bv.

En waar consumenten beschermd worden voor koppelverkoop is “het concept” een sluwe constructie waarbij ouders met open ogen de fuik inzwemmen waaruit geen ontsnapping mogelijk is.

En als wij als ouders de euvele moed hebben hier tegenin te gaan wordt er net zo lang gedreigd, gemanipuleerd en achter de schermen gekonkeld over ons dat de door de kantonrechter aangewezen mentor ook gelooft dat het aan ons ligt?

Dat de rechter in het kort geding zag dat er zaken niet klopten en daarom koos voor een mentor en niet inging op het verzoek van de stichting om problemen op te lossen door de bewoner weg te sturen is niet relevant.

Dat , zelfs nadat de geschillencommissie vaststelt dat er dingen fout gingen en er geen mogelijkheid was tot corrigeren, is voor de stichting geen alarmbel dat ze niet juist geïnformeerd worden door de bv ze inhuren omdat die de wetskennis heeft.

Nee, ze gaan gewoon door met vasthouden aan de stelling dat wij niet passen en achter de rug van de bewoner ook de volgende mentor bestoken met valse informatie en manipuleren.

En dan zal zij , in tegenspraak met haar eigen afspraak met ons, voortaan zelf de zorg gaan regelen met de bv en de bewoner vragen of hij zich wel bewust is van de consequenties van het indienen van een klacht.

En als de begeleiding die boodschap over mag brengen hoeven daar geen ouders bij te zijn. Nee de ouders moeten immers overal buiten gehouden worden.

Dus de persoonlijk begeleider legt( zoals gewoonlijk ) deze verwarrende boodschap eerst bij hem neer en als hij dan vraagt om overleg met zijn ouders , die hij vertrouwt, gaat zij via de telefoon uitleggen wat de mentor van plan is.

De mentor mag niets met ons doen van de rechter? dus laat de begeleiding het opknappen door de cliënt want dat is beter voor het niveau van stress bij hem.?

Dat wij de enige zijn die al die maanden( ondertussen dus al jaren) hem zijn blijven steunen en opvangen als hij weer eens weggestuurd werd is niet relevant.

Het is een ouderinitiatief waarin je geacht wordt samen borg te staan voor goede zorg; maar dat geldt niet wanneer je als ouders kritisch bent.

Dan blijkt alleen het overeind houden van ‘een concept en/of een imago van belang; en zijn bewoners en hun ouders pionnen die je naar gewoon doorschuift naar een volgende hulpverlener.

Een dat verkoop je als stichting dan door de bv te laten zeggen dat die ‘de zorg ‘ niet meer kan verlenen. ( dat is de manier van oplossen van de bv. ; waarbij ze vervolgens hun personeel wél meesturen voor ambulante begeleiding ).

Tegenwoordig kan die ambulante begeleiding zelfs wel bij de stichting uitgevoerd worden., maar dat is dan een “kwestie van goede afspraken.’ ( en als een bewoner daar last van heeft is dat niet relevant; hij zegt het immers niet tegen de begeleiding)

En de ironie is dat de wet de stichting ( maar vooral de bv. ) daarin de vrije hand geeft en de bewoner die hulp vraagt dus de pineut is. Omdat de bewoner immers een PGB heeft kan hij een andere zorgverlener inhuren; en de koppelverkoop dat hij dan ook zijn huis uit moet is dan jammer maar helaas………

En waar in het eerste kort geding de rechter in haar vonnis recht sprak door niet toe te staan dat de bewoner zijn huis uit moest , is de oplossing van een mentor wederom door de stichting vakkundig gemanipuleerd tot het “zwijgen opleggen aan de ouders”.

Maar het gaat immers allang niet meer over de zorgvraag van de bewoner………..

Het gaat nu alleen nog maar om ‘het bestaansrecht van de BV.’