een jaar geleden schreef ik dit stuk toen ik de officiële papieren binnenkreeg :
| Soort maatregel Bewind | Naam: M.D. Dalsem Status benoeming: Ontslagen | Datum ontslag: 15 mei 2024 | Startdatum benoeming 20 mei 2017 |
Afscheid………………….
Vandaag heb ik een kaart op de bus gedaan. Een condoleance kaart. Voor mij. Van mij. Ik mag mijn kind niet meer vertegenwoordigen.
Gevoel voor dramatiek? Jazeker.
Gevoel voor het onrecht wat ik ervaar? Nog zekerder.
Gevoel voor onmacht?1 Wis en waarachtig.!!!
Het doet zeer om in dezelfde positie te zijn gekomen als mijn ouders toen ze om hulp vroegen en
machteloos langs de kant toe moeten zien hoe er gemanipuleerd wordt, en hoe kinderen de dupe zijn; in dit geval mijn zoon.
Mijn moeder ging indertijd langs de kantonrechter, en we kregen een ‘voogd’……………… met alle gevolgen van dien.
Door ,55 jaar na dato, aan de rechter voor te stellen om een mentor/bewindvoerder te laten zijn, hebben we gedaan wat we konden, om voor onze zoon het beste te doen: hij zou kunnen blijven wonen in zijn eigen huis.
Jazeker, want deze stichting is een kort geding aangegaan om hem zijn zorg contract op te zeggen , en daarmee dus ook zijn woning uitgezet, omdat zijn ouders lastige vragen stelden op een manier die niet paste bij de wijze waarop de stichting gewend was haar zaken te regelen.
Maar de rechter vind gelukkig dat een bewoner niet de dupe mag zijn van de onkunde van het ‘amateurbestuur’ wat bestaat uit ouders die goed zouden moeten kunnen besturen, maar daar blijkbaar niet toe in staat zijn.
Door ons voorstel om een mentor aan te stellen kon de rechter beslissen dat hij blijft wonen waar hij woont;
En onze zoon komt tot rust door deze beslissing ; hij hoeft zijn huis niet uit vanwege conflicten van bestuur en zijn ouders.
En wij hadden al een ontmoeting gehad met een kantonrechter om de wettelijk vertegenwoordiger te worden van onze zoon en dat deden we al jaren naar tevredenheid.
Nu komt er een mentor om toe te zien op goede zorg die de ouders , via een stichting, moeten inkopen voor de PGB budgetten die ze ontvangen.
En we hoeven niet eens langs de kantonrechter om de zeggenschap kwijt te raken. Dat wordt keurig geregeld.
En door deze beslissing moest het bestuur zoeken naar andere oplossingen om geschillen op te lossen.
En dat doen ze. Uiteraard op de ‘bij deze stichting passende wijze’.
Na vier weken komt er op de laatst mogelijke dag van de termijn het bericht dat ze in hoger beroep zullen gaan. De spanning weer huizenhoog opjagend voor onze zoon die zij nu blijkbaar niet meer van belang vinden. Nee, hij moet en zal weg. jammer voor hem en de spanning die zij daarmee weer opbouwen.
Niet omdat hij zo’n verkeerde bewoner is, integendeel , de huidige voorzitter vindt het ‘een prima vent’ waar hij best een biertje mee wil gaan drinken. En zijn begeleiders spreken zelfs over een ‘model bewoner.’
Dus daar zit het probleem niet. Nee , het bestuur vindt de ouders een probleem en daarom moet de bewoner weg.
Maar de ouders zijn niet het probleem!!!
Het probleem zit in het besturen van deze stichting, en de taken die daarbij horen op een fatsoenlijke manier uitvoeren. Het probleem zit in de constructie die deze stichting hanteert om een zgn. ‘ouderinitiatief’ te exploiteren.
Het zit eigenlijk al in de naam: ouder- initiatief. M.a.w. een initiatief voor ouders. De kinderen worden gebruikt om de ouders te exposeren als welwillende, goedbedoelende en ‘verantwoordelijke burgers.’
Let wel !!: er dient volgens hen wél onderscheid gemaakt te worden tussen :
een wooninitiatief, waarbij een commerciële partij de zorg verleent, of vanuit een instelling een wooninitiatief gestart word enerzijds en:
deze vorm van een wooninitiatief , waarbij de ouders een stichting oprichten met behulp van bv. en daarna die bv. inhuurt om zorg te verlenen anderzijds.
Maar dan runnen zij op papier alle zaken rondom het PGB ; dus dan heet het ineens een ouderinitiatief.
Maar in de praktijk doet de bv. de zorg…en ook alle bijkomende zaken worden door hen geregeld.
Maar dan ook álle zorg en álle bijkomende regelzaken:
Van personeel werven ( vooruit, er mag een gesprek plaats vinden met verschillende ouders zodat gesuggereerd kan worden dat het de keuze is van het bestuur/ouders)
Urenadministratie: de roosters worden door de bv. gemaakt.
Controle op de urenadministratie: de directie van de bv. controleert de uren.
Controle op de kwaliteit: na een half jaar kwam er de vraag “een soort van enquête om de kwaliteit van de zorg te beoordelen.? “
Als de resultaten terugkomen worden niet alle meningen van ouders meegenomen omdat er meningen zijn die ‘beduidend afwijken van de rest’.
Maar dát moet natuurlijk wel binnenskamers blijven .
Al eerder zijn bewoners weggegaan, al dan niet gedwongen. Oh nee, da’s niet waar; dat mag ik zo niet zeggen. De vorige voorzitter heeft immers verklaard: ze gingen allemaal ‘vrijwillig’ weg…. naar een behandelcentrum of een afkickkliniek; of naar een andere zorgaanbieder die wél de juiste zorg kon bieden.
Dat dit wellicht te maken kon hebben met het niet krijgen van de juiste zorg was een absolute “no go”.
De stichting huurt zorgverleners in bij de bv. en dat concept was zo ongeveer heilig, en altijd het juiste.
Vragen daarover diende je niet te stellen en ouders die dat wel deden werden geïsoleerd.
“nee, jullie moeten niet bij elkaar komen als ik er niet bij kan zijn ( voorzitter) ; er kunnen dan verkeerde ideeën ontstaan.”
Uitnodigingen van ons, om als ouders met elkaar te praten over wat goede zorg zou moeten zijn en hoe die er uit zou moeten zien werd op die manier al vroeg de kop ingedrukt.
Het bestuur hing het concept van de samenwerkingspartner aan en dat stond niet ter discussie; nee, correctie: dat mocht niet ter discussie staan.
En doordat er met een dagelijks bestuur werd gewerkt ,en nieuwe bewoners door hen voorgelicht werden in het concept met het bijbehorende verhaal, werd meteen goed verkocht dat wij een afwijkende menig hadden, en dus eigenlijk niet pasten in het initiatief.
en langzaam maar zeker werden de verhoudingen steeds slechter.
En na maanden in conflict te zij dacht het bestuur een goed argument te hebben met “gewichtige redenen “, om een kort geding te kunnen aanspannen, waardoor ook onze zoon zijn woning zou moeten verlaten.; en de stichting door zou kunnen gaan met ouders die wél willen doen wat de voorzitter zegt, (dus dat wat ‘het concept’ voorschrijft.)
Dus het kort geding ging om verstoorde verhoudingen en of de opzegging dan terecht is. Helaas tot nu toe gaat het nog steeds niet over de vraag hóé de, door hen als ‘onherstelbaar betitelde, vertrouwensband’ zo verstoord heeft kunnen worden.
Het feit dat er jarenlang! om een onafhankelijk gespreksleider is gevraagd, en pas na het bezoek van het IGJ ( wat ons dan uiteraard kwalijk wordt genomen) de zaak in orde zou moeten zijn, doet niet ter zake? Dat die een jaar later nog niet goed werkt is niet relevant.
De onherstelbare vertrouwensband is bepalend. Welnu, dan wilde ik graag deze rechter horen of een onherstelbare beschadigde vertrouwensband als gevolg van wanbestuur een reden kan zijn om een bewoner, die nota bene ‘beschermd zou moeten worden’ door het PGB wat hij inlegt om goede zorg te krijgen, zodanig onder druk te zetten dat hij letterlijk ziek wordt van spanning. Dat de druk van wellicht zijn huis uit moeten zorgt voor overbelasting.
Dat hij, als bewoner die recht heeft op bescherming, medicatie moet gaan slikken!
Als jongeman met autisme is hij gevoelig voor psychose en nu wordt de veiligheid van zijn eigen woning hem ontnomen omdat het bestuur zijn ouders weg kwijt wil.
Als het woord onherstelbaar ergens op zijn plaats is , is het hier bij hem ; en niet bij die opgeblazen ego’s van ouders die pretenderen goede zorg in te kopen.
De gewichtige reden noemen zij een onherstelbaar beschadigde band.?
Welnu, dan doen wij een stap terug en geven op die manier te kennen dat goede zorg belangrijker is dan imago.
Als wij die band niet mogen herstellen ( de rechter ziet immers alleen maar toe op het verzuren van de relatie en niet inhoudelijk op het waarom van het verzuren) dan kan een mentor wellicht opkomen voor de belangen en het bestuur wijzen op hun verantwoordelijkheden als zorgaanbieder.
Misschien dat er dan wel geluisterd zal worden en zaken goed uitgevoerd gaan worden en het PGB gebruikt wordt zoals het bedoeld is.
Maar het doet wel zeer om ‘buiten spel’ te staan en een herhaling van geschiedenis te ervaren………………..
Ik ben blij dat mijn ouders dit niet meer mee hoeven te maken……….
| Soort maatregel Bewind | Naam: M.D. Dalsem Status benoeming: Ontslagen | Datum ontslag: 15 mei 2024 | Startdatum benoeming 20 mei 2017 |
- En toen ik dit schreef wist ik nog niet hoe desastreus dit voorstel uit zou pakken voor onze zoon. ↩︎
Geef een reactie