zie het ‘rapport IGJ’ https://www.igj.nl/actueel/nieuws/2025/06/04/meer-deskundigheid-nodig-voor-passende-wlz-zorg-aan-kwetsbare-ggz-clienten

Dit keer gaat het om de begeleider bij een ouderinitiatief voor jongeren met autisme.

Ze komt niet meer terug om afscheid te nemen.

Dat werd aanvankelijk nog wel gezegd toen de boodschap kwam dat de begeleider zou stoppen met op deze locatie werken; maar wordt nu achterwege gelaten om niet nader verklaarde redenen.

Deze begeleider, die voldoende kennis had van waanideeën om hier haar werk te kunnen doen en die het met de coördinator eens was dat er voldoende kennis “in huis” aanwezig was zodat er geen psychiatrisch verpleegkundige nodig was om het team te helpen hoe om te gaan met bewoners met waanideeën.

Deze begeleider die ,wanneer de bewoner iets zegt, tegen hem zegt dat dat niet waar is en hem op die manier laat voelen dat hij een leugenaar is.

En dan , wanneer hij hier boos om wordt en een bord eten haar kant opgooit, uiteraard schrikt.Maar hij gaat naar zijn kamer om af te koelen (hetgeen hij altijd doet) en zij belt ons en vertelt wat er gebeurt is en gaat verder met de orde van de dag.

Blijkbaar toch niet? Want later die avond krijgen we een app van de coördinator dat de begeleiding per direct stop is gezet?

We laten hem weten dat hij dat met de mentor op moet nemen.De volgende morgen komt er weer een app van de coördinator: hij loopt hier nog rond, maar het is fijn als hij hier niet is want ‘de spanning zit er hier nog wel in’.

Huh….?De coördinator die er niet eens bij was toen het gebeurde? Huh…? De begeleider die er op dat moment helemaal niet is?. Wiens spanning heeft hij het over? en waarom kan hij niet gewoon in gesprek met de bewoner over de situatie? Weet hij niet dat de bewoner na een half uurtje afkoelen al terug komt en excuus aanbiedt? Hoort het niet juist bij zijn taak als coördinator om dan handelend op te treden? Om voorbeeld te geven aan zijn personeel wat hij moet begeleiden in hun taak? Of is hij te bang ? Waarom hoeven bewoners die de begeleiding letterlijk naar de keel vliegen dan helemaal niet weg, maar moet deze bewoner zelfs zijn eigen woning uit? is dát professioneel handelen van een coördinator¹?

Als we dan om 12 uur binnen lopen laten we deze coördinator nogmaals weten dat hij dit met de mentor moet opnemen. (ik dus niet want ik ben te boos op hem om wat tegen hem te kunnen zeggen en als ik het gesprek opneem is dat voor hem een excuus om het gesprek af te kappen) Dan blijkt ook dat hij al heeft afgesproken met onze zoon, dat die niet in zijn eigen huis moet blijven maar bij ons moet gaan logeren totdat er meer duidelijkheid is?

We hebben weinig in te brengen en gaan naar huis mét onze zoon. ( krijgen wij nu de uren uitbetaald die hun er wéér niet in steken? )

Een week nadien gaat zijn mentor met hem naar de paaz ( psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis) en krijgt hij zwaardere medicatie.( vorige week was het immers crisis ?)

Omdat de zaak geëscaleerd is ( dankzij haar professionele besluiten) moet hij maar naar de PAAZ en medicatie krijgen; want het lag natuurlijk aan hem.

Niet aan de kwaliteit van de begeleiding. die had immers de kennis ‘in huis’ om goede begeleiding te geven?

De mentor gaat in gesprek met de coördinator en de begeleider ,en laat weten dat het stoppen van begeleiding en hem zijn woning ontzeggen bepaald geen goede zorg is, en dat heeft een heel bijzonder effect op de begeleiding. Het wordt nu helemaal schimmig……………

De begeleider blijft ziek thuis en kan? nog niet met hem in gesprek.

Een keer probeerde ze iets in die richting: ik zeg met opzet probeerde want er vond een ontmoeting plaats tussen de coördinator , de begeleider en de bewoner.

Op de vraag of hij zijn vader,als vertrouwenspersoon erbij mag hebben werd geantwoord: dat is niet de bedoeling is want: ” het is een informeel gesprek.”

( hetgeen heel vreemd is want hij heeft juist een vertrouwenspersoon nodig om in gesprek te kunnen; en zeker wanneer zijn eigen begeleider, die hem blijkbaar niet meer vertrouwt, met hem in gesprek wil, maar dat zelf niet durft? zonder de coördinator; moet hij als cliënt “beschermd wonen” (omdat hij niet altijd sociaal vaardig is) nu aanhoren wat zij te zeggen hebben zonder dat er voor hém ondersteuning bij aanwezig mag zijn?

en : let op…. bedoeling van dat gesprek was, niet lachten! : hij moest zijn excuus gaan aanbieden aan de professional?

En als dat gesprek dan niet verloopt zoals deze ‘beide professionals’ verwachten…………… komt de begeleider langdurig ziek thuis te zitten.

In dit geval bleek langdurig ziek thuis een andere benaming om elders aan het werk te kunnen gaan; en daar het zo goed naar haar zin te hebben, had dat ze maar daar bleef.

Gelukkig is ze in dienst van een bv. die wat kan schuiven met personeel zodat ze “haar professionaliteit elders kan inzetten.”

Ze komt dan ook niet meer terug om afscheid te nemen, ook niet van andere bewoners², en laat het conflict gewoon voor wat het is.

Tot zover de “professionaliteit”

En dan krijgen wij als ouders van de mentor³ (die er zich ook voorstaat een professional te zijn) te horen dat zij eerder op de hoogte gebracht had moeten worden, zodat zij er bij had kunnen zitten ; en het gesprek wel goed had kunnen verlopen.

Huh?…..Ze wist ervan; is meegenomen in de mailwisseling die plaats vond tussen de coördinator en de bewoner en zijn vader; maar die heeft ze dan blijkbaar gemist.

En de bewoner?

Die zoekt maar uit hoelang hij nog aan de medicatie moet blijven dankzij het ‘professionele handelen’ van zijn begeleider van de bv met personeel dat ‘voldoende kennis in huis ‘ heeft.

en dankzij het professionele handelen van de mentor waardoor hij nu , een jaar na het indienen van de klacht, nog steeds niet weet waar hij aan toe is.

Hij kan nu naar het fact team van de GGZ om te werken aan afbouw van de medicijnen die hij ( weliswaar pas een week later?) kreeg.

Ik weet weer waarom ik zo gekant was tegen in een instelling en zo blij met dit “ouderinitiatief” …………… ik heb het niet op ‘professionals’.

Maar tegenwoordig is een ouderinitiatief óók een instelling ; en die zijn dan weliswaar amateur. …………maar dat blijkt nog erger?

Want deze amateurs kopen ál hun kennis en zorg in bij een bv. ; en deze bv. met zijn “professionals ” zorgt ervoor dat op papier alles in orde is.

Op papier lijkt het allemaal prachtig……………..een droom.

Haast te mooi om waar te zijn………?

In de praktijk blijkt het dan ook een nachtmerrie.

1. Deze professional geeft er de brui aan als hij kritiek te verduren krijgt. onder het mom van : ik wil na tien jaar wel eens iets anders. (hij is hier (als interim) net drie jaar) ↩︎
2. De andere bewoners vinden het uiteraard vreemd dat ze geen afscheid komt nemen ; maar ja……..dat zijn nu eenmaal jongeren met autisme en die hebben immers geen gevoel? ( of wat deze professionals ook denken waardoor ze zo durven handelen) dus daar hoef je geen afscheid van te nemen. ↩︎
3. Ook deze ‘professionele mentor’ geeft er de brui aan als ze kritiek krijgt op haar handelen.maar dat is ook weer een verhaal apart. ↩︎