Een kantonrechter overweegt als volgt:

Gelet op de stukken, waaronder de nadere toelichting van de psycholoog, en hetgeen besproken is tijdens de zitting¹ maar zonder verweer van de ouders omdat die voor een heel andere kwestie aanwezig waren en helemaal niet wisten dat zijzelf voor de rechter gedaagd waren en dus ook geen verweer konden geven. acht de kantonrechter het in het belang van betrokkene dat deze eenmalig zijn klacht kan voorleggen aan de geschillencommissie Stichting Zorggeschil.

De klacht lag al bij de geschillencommissie maar werd door de mentor verboden (omdat je niet weet of je de gewenste uitkomst krijgt) en claimde daarmee in het belang van de betrokkenen te handelen ; iets wat de ouders volgens haar niet deden.

De klacht gaat over het volgende: betrokkene vindt dat hij niet de juiste zorg en behandeling van de zorginstelling heeft gekregen, terwijl hij wel aangegeven heeft deze nodig te hebben. Eerder was er geen klachtenprocedure bij de zorginstelling waar hij gebruik van kon maken. Dit is onderdeel van zijn klacht De kantonrechter verleent toestemming voor het indienen van deze hiervoor genoemde klacht bij de geschillencommissie Zorggeschil. Maar gaat vervolgens bepalen wat er wel of niet in de klacht mag staan?

Het is nadrukkelijk niet de bedoeling dat de klacht met name juridisch van aard is. De cliënt beschermen op de enige manier die daartoe nog openstaat : nl. gebruik maken van de rechten die een cliënt heeft, wordt hiermee dus door haar afgeserveerd.
Zoals betrokkene zelf aangeeft, gaat het er om dat hij zich niet gehoord voelde toen hij naar zijn mening niet de juiste zorg kreeg. Daar gaat de klacht over.

Nota bene: Hier gaat de rechter er dus vanuit dat hij in staat is zijn eigen belangen te behartigen.

Deze rechter weet? blijkbaar niet dat er wettelijk vertegenwoordigers zijn omdat cliënten niet altijd in staat zijn vast te stellen wat goede zorg inhoudt; en dat er juist daarom een stichting is waarin de ouders de taak hebben, als wettelijk vertegenwoordiger van het PGB van hun kind, toe te zien op de juiste zorg en integer gedrag van de ingehuurde zorgverlener.

Aan de opvolgend mentor wordt de opdracht gegeven om betrokkene te helpen deze klacht in te dienen. ( de klacht was al bij de geschillencommissie ingediend; maar dat is dan voor deze rechter niet relevant.

Betrokkenen had zijn klacht ingediend bij de stichting, maar de stichting weigerde de klacht te behandelen. En de volgende stap is dan gebruik maken van de geschillencommissie om klachten op te lossen. Dit heeft het bestuur van de stichting jaren geweigerd; en nu er eindelijk een mogelijkheid was, werd dit op oneigenlijke gronden op het laatste moment , door de mentor geweigerd. Zij trok haar machtiging die ze maanden daarvoor wél had gegeven weer in en de geschillencommissie moest dus afzien van behandelen van deze klacht.

De mentor zal de kantonrechter ook op de hoogte houden van de ontwikkelingen aangaande de klacht.

De nieuwe mentor, die dus helemaal nergens vanaf weet moet nu dan gaan vaststellen wat betrokkene is aangedaan? De rechter negeert daarbij blijkbaar zonder enige moeite dat betrokkene medicatie moest gaan gebruiken door het ontbreken van goede zorg? en dat betrokkene zorg nodig heeft en daar een indicatie voor heeft gekregen. En dat er een klacht ligt omdat er ten koste van zijn naam misleiding heeft plaats gevonden.

misleiding: aantasting van zijn persoon= laster en dit doen om een hogere indicatie te verkrijgen (is meer budget) = fraude. Beiden zijn strafbare feiten.!!!! maar dat is niet relevant voor deze rechter.

De kantonrechter hoopt evenals de psycholoog van betrokkene, dat betrokkene na het indienen van de klacht verder kan en het verleden ‘los kan laten’. het verleden los laten? Betrokkene zal maanden, zo niet jaren nodig hebben om de medicatie af te bouwen die hij dankzij het besluit van het bestuur en deze mentor, en vervolgens de besluiten van deze rechter, nodig had om in evenwicht te blijven; en waarbij bovendien de toegenomen gevoeligheid voor psychoses waarschijnlijk onomkeerbaar zal zijn.

Zoals op de zitting ook is besproken, is het indienen van de klacht het laatste sluitstuk van dat verleden.
Ongeacht de uitkomst van deze geschillenprocedure, worden hierna geen nieuwe klachten hierover ingediend of procedures gestart. Laat de rechter hier nu weten dat de WKKGZ voor haar niet meer dan een rol wc.papier is; die zij zelf lijkt te gebruiken als zodanig?

Deze rechter geeft hiermee carte blanche aan de stichting , en haar samenwerkingspartner ,de bv. , om cliënten weg te zetten zoals hen goeddunkt; de zorgvraag van een cliënt zodanig te manipuleren/formuleren dat er maximale zorg nodig is, ongeacht of die recht doet aan de cliënt. Als de indicatie dan hoger uitvalt is dat precies ‘de bedoeling‘. Niet voor niets is de slogan van de ingehuurde bv. : ‘werken volgens de bedoeling’.

Ten overvloede merkt de kantonrechter op dat de klacht door de mentor en betrokkene wordt ingediend, zonder tussenkomst van de ouders van betrokkene. Helaas dachten wij er goed aan te doen een onafhankelijke professional toe te laten zien op goede zorg; niet beseffend dat deze gewoon gemanipuleerd zou kunnen worden totdat ze datgene zou doen wat in deze situatie ‘de bedoeling’ was. namelijk : de ouders die kritiek hadden zien te lozen op welke manier dan ook ………………..

Het gaat immers erom dat betrokkene zich gehoord voelt. Betrokkene heeft dat goed kunnen verwoorden op de zitting. Hier gaat ze er wél vanuit dat hij in staat is zijn eigen belangen te behartigen; hier weet zij zijn woorden zonder meer op de juiste waarde te schatten.

Ze ziet blijkbaar niet dat hij na een paar minuten al helemaal de draad kwijt is omdat het niét over de klacht van hem over de mentor ging, waar hij voor kwam; maar over zijn ouders die niet deugen ,en de mentor die weg zal gaan, en hijzelf die nu weer wél weg zal moeten uit zijn huis ?

En vervolgens spreekt zij zichzelf dan tegen door te stellen :

Nieuwe mentor/bewindvoerder:
Voor iedereen op zitting is het duidelijk dat betrokkene zelf niet zijn vermogensrechtelijke en niet vermogensrechtelijke belangen voldoende kan behartigen. Er is dan ook een nieuwe mentor en bewindvoerder nodig.

Terwijl ze een half uur met hem in gesprek is , en hem dan wél beschouwt als voldoende in staat zijn eigen belangen te kunnen behartigen??

Tsja…………………………..Snapt u het nog?

Ik snap nu wel waarom “het vertrouwen” in onze rechtstaat afbrokkelt…………

voor mij is dat vertrouwen op sterven na dood………….

1. de vetgedrukte tekst komt letterlijk uit het besluit van de rechter; de schuine tekst is aangevuld door mij ↩︎