Na jaren krijgen we eindelijk te horen dat er zoiets bestaat als een klachtenfunctionaris waardoor we dus een klacht zouden kunnen indienen om de zorg te verbeteren.

In ons geval : om duidelijkheid te krijgen wie waar verantwoordelijk voor is in het ouderinitiatief.

Meerdere ouders voor ons hadden ook klachten, maar wisten niet hoe ze die aanhangig konden maken.

Hun kind ging dus weg; soms omdat de ouders gelukkig een alternatief konden vinden…….vaker omdat de bewoner zo achteruit ging dat opname nodig was voor verslaving of zelfbeschadiging of ander gedrag wat wel bij een GGZW3 indicatie hoort ( hetgeen dit ouderinitiatief als voorwaarde stelt) maar wat door de ingehuurde zorgverlener niet gegeven kon worden.

Het dagelijks bestuur was het compleet eens met de ingehuurde b.v. en wilde dus geen klachten indienen. ( kennis over goede zorg kregen ze immers aangereikt door de b.v. dus dat klopte altijd? )

Uiteindelijk kwam er een toezegging dat we gebruik konden maken van de SDOI. Dit was geen officiële geschillencommissie maar een club hobbyisten, die met veel steun van de bv. uit de grond gestampt werd toen de WLZ ook openging voor GGZ cliënten en ‘kwesties zou oplossen’.

Deze SDOI bleek echter ook van mening dat het normaal is om het gedrag van je kind aan te dikken om op die manier een indicatie te bekomen die meer budget oplevert.

“Dat doen alle ouderinitiatieven”.

Dus het conflict waarin wij zaten, omdat wij het niet normaal vonden dat er leugens werden verteld om meer geld binnen te harken, en zij “onafhankelijk ” zouden bemiddelen was daardoor al bij voorbaat gedoemd tot mislukken.

Maar dan blijkt er zelfs een wet te bestaan die de cliënt recht geeft op een ‘onafhankelijke klachtenfunctionaris’

en daarmee de mogelijkheid een klacht in te dienen.

En als we dat dan doen dan blijkt dat de zorgaanbieder dat al meteen aan ons, en alle ouders die al weg waren omdat ze nergens terecht konden met hun klacht, hadden moeten laten weten dat er een onafhankelijke klachtenfunctionaris was.

Als we daar eindelijk van horen en gebruik van maken blijkt dat zij in gebreke zijn gebleven hiermee. En ook blijkt dat ze valse getuigenis hebben afgelegd in de rechtbank.

De geschillencommissie ziet dat er dingen niet kloppen. Ze vraagt dan ook om terug te komen als er weer klachten zouden zijn.

Maar die kans krijgen we niet meer…………….. de ellende begint weer van voren af aan. Want de zorgaanbieder verstopt zich achter de zorgverlener met zijn kennis van de wet- en regelgeving.

en dus behandelen ze de klacht van de cliënt niet want “wij zijn niets meer” en mogen geen klacht indienen. dat mag alleen de wettelijke vertegenwoordiger.

Maar als er dan wel toestemming van de mentor is en de klacht naar de geschillencommissie gaat komt hij weer terug want “er moet geen toestemming zijn ; het mag alleen met een machtiging.”

En de mentor , die terecht ziet dit dit niet goed is voor de cliënt, aarzelt maar geeft wel de machtiging af. want ook zij wil het afsluiten en ziet dat het de cliënt geen goed doet.

Maar dan vraagt ze wat de bedoeling is van de klacht,waar ze tot dan toe steeds tijd buiten is gebleven omdat het ‘voor haar tijd’ was; en we zeggen dat aan haar en leggen uit waarom we dat niet in de klacht aan de stichting hebben gezet om te voorkomen dat de focus zou komen te liggen op de eisen i.p.v. op de inhoud. En dan trekt ze ineens de machtiging weer in ……. want zij heeft een gesprek gevoerd met een letselschade advocaat? (ze weet niet met wie en er is ook geen gespreksverslag gemaakt ) en die heeft gezegd dat een proces zinloos was.

En dus beslist zij voor de cliënt dat het indienen van een klacht niet goed is voor hem. Klaarblijkelijk weet ze het verschil niet tussen een geschillencommissie en een rechtszaak.

En hij krijgt dus de klacht terug van de geschillencommissie met de mededeling dat de machtiging is ingetrokken en zij hem dus niet mogen behandelen.

Hij mág zijn klacht niet indienen.

En al zijn er om hem heen allemaal mensen die daar anders over denken dat maakt niet uit. Zij is de wettelijk vertegenwoordiger en zij doet wat zij denkt dat goed is voor hem.

En als de cliënt dan nog verder onder druk komt te staan en een keer uit zijn slof schiet, dan stuurt de begeleiding hem voor twee weken naar zijn ouders.

Hij mag zijn eigen woning niet meer in.

En de oplossing van de mentor is: hem een week later naar de crisisdienst sturen zodat hij pillen kan krijgen om rustig te worden.

En als we daar dan kritiek op hebben is haar oplossing:

Haar taak teruggeven aan de rechter; want met ons valt niet te werken.(dat ze zelf haar afspraken niet nakomt is in deze niet relevant? )

En er wordt door de rechter een nieuwe mentor aangesteld.

En ook deze mentor ziet de ongerechtigheden in het handelen van de zorgaanbieder met hun ingehuurde zorgverlener.

Ze leest de klacht en vindt die duidelijk geformuleerd en wil er niet veel aan veranderen.

En tot twee keer toe belooft ze de cliënt dat hij zijn klacht mag indienen, maar na maanden gaat ze nu met hem in gesprek:

of hij , anderhalf jaar nadat hij de klacht al ingediend had,wel weet wat de consequenties zijn van het indienen van een klacht?

Waarmee ze dus de spanning die hij nu al jaren ondervindt door de situatie voort laat duren.

En bovendien vraagt ze of wij ouders eens bij onszelf te rade willen gaan en of wij wel beseffen wat het doet met hem? want hij is extreem loyaal naar ons. Zij kan dat tenslotte weten want ze heeft al twee keer een ontmoeting met hem gehad.

En na vier lange jaren waarin hij steeds verder in de ellende is geduwd zijn wij nu degenen die weggewerkt worden.

Hij mag blijven wonen, en de mentor gaat voortaan de zorg regelen.

Let wel: de stichting huurt nu niet meer bij een concept voor een ouderinitiatief, maar bij een concept wat “geschikt is voor alle kleine mantelzorginitiatieven”.

Want dankzij deze ellende hebben ze ‘geleerd’ dat ze als bv. voor ouderinitiatieven geen recht van bestaan hebben , dus passen ze het concept gewoon aan.

En zaken die in het verleden hebben plaats gevonden? daar kan de nieuwe coördinator van de bv. ( nummer vier in de rij) niets aan veranderen dus daar mag niet meer over gesproken worden.

En de klacht? Tsja…..hopen ze nu dat , wanneer ze hem vertellen wat de consequenties zijn van een klacht indienen,de bewoner deze dan maar zal laten vallen?

De schade die de bewoner(s) ondervonden hebben is dan jammer………maar helaas.

En de geschillencommissie? ach die is toch helemaal niet nodig………………

Want hoewel de mentor tegen de rechter zegt dat wij als “ouders door wilden gaan met procederen”was zij zelf , in navolging van de stichting, degene die de rechter opzocht om geschillen op te lossen i.p.v. zelf in gesprek te gaan.

“Laagdrempelig”? een klacht indienen?

ach…….. dat doet het goed in de brochure van de bv.

Het is wellicht nog een leuk woord voor galgje……………