In een ouderinitiatief heb je ook gewoon personeel nodig,het is tenslotte gewoon een instelling in het klein.
Al beweren sommigen dat dit absoluut niet het geval is; feit is dat je dat als penningmeester wél invult op het contract voor de SVB.
en dat het in de praktijk ook nagenoeg hetzelfde werkt.
Maar formeel ben je als ouderinitiatief de zorgaanbieder, en dus eindverantwoordelijk en kun je jezelf voor blijven houden niet als een instelling te werken.
( dat er afgedragen wordt aan overhead en dat het management mee groeit met het aantal initiatieven dat werkt met dit ‘concept’ is niet relevant voor het ouderinitiatief.)
Die denken/vinden dat ze zelf de regie hebben; ze hebben hun kind onder de pannen en zolang die niets zegt gaat het dus goed.
En dan heb je meteen ook een van de tekortkomingen van een amateurbestuur te pakken.
(Let wel : alle ouderinitiatieven bestaan uit amateur bestuurders; en er zijn zeker ouderinitiatieven waarbij de ouders écht zelf de regie hebben en houden!)
Maar in een amateurbestuur kun je b.v. een voorzitter treffen die in een conflictsituatie rustig stelt hij géén zorgaanbieder is; en dan moet de secretaris, niet geheel toevallig een vriend van hem, in zijn oor fluisteren dat de stichting wél een zorgaanbieder is, en wél eindverantwoordelijk.
Of wat te denken van een voorzitter die op de stelling van de advocaat : ouders moeten kritische vragen kunnen stellen reageert met de bijzondere uitspraak:
“ja, dat is nou net het probleem”
Een voorzitter die beweert dat verantwoording afleggen over de uitgave van je PGB budget alleen bij binnenkomst in het initiatief hoeft. Hij noemt het : aan de voorkant, want dat heeft hij ergens opgevangen. Hij weet wel hoe een en ander werkt , want hij krijgt zijn kind in dit initiatief geplaatst zónder indicatie (was toch een voorwaarde bij dit initiatief? ) Dat werd met de gemeente wel ‘geregeld’ door de coördinator.
Hij vergeet? voor het gemak maar even dan dat zijn verantwoording voor het PGB budget van zijn kind ieder jaar moet gebeuren: Terecht want kinderen groeien en ontwikkelen en blijken, juist wanneer ze niet meer thuis wonen , tot onverwachte dingen in staat.
(Overigens gold dit aspect veel minder toen het PGB ontwikkeld werd en de AWBZ kwistig met budgetten strooide; toen de controle minimaal was doordat het principe van PGB totaal nieuw was. Soms denken mensen daardoor bepaalde rechten te hebben opgebouwd door de jaren heen.)
Het amateurbestuur vindt het ook de normaalste zaak van de wereld als een ingehuurde zorgverlener de zorg niet meer kan verlenen, om welke reden dan ook; dat de bewoner dan de toegang tot zijn woning ontzegd wordt en naar zijn ouders terug gestuurd.
Het is ook geen probleem als de ene na de andere bewoner weg moet voor ‘behandeling’. Dan vraag je niet waarom de bewoner zo achteruit gegaan is ; nee dat is gewoon erg vervelend voor de bewoner en zijn ouders, maar dat ligt aan het autisme.
Of wat te denken van een voorzitter die glundert bij de rechter dat hij eerst nog penningmeester was maar nu , een jaar later, voorzitter is geworden. En dan”vervolgens zonder blikken of blozen tegen de rechter zegt: de bewoner is een ‘prima vent waar ik wel een biertje mee wil drinken’………….?
En dan vervolgens verdedigt dat de bewoner weg moet. ( ja inderdaad, degene die wist dat je niets meer hoeft te verantwoorden als je eenmaal een indicatie hebt)
Maar ik dwaal af: het ging om personeelsproblemen en begeleiders die er meer niet dan wel zijn.
Want ook wanneer je als amateurbestuur het personeel laat regelen door een ‘professionele’ bv is het niet altijd makkelijk voldoende mensen te vinden.
Zeker wanneer het personeel in een team langdurig ziek is, valt het niet mee om het team aangevuld te krijgen. (gelukkig zijn de ziektekosten dan weer wel voor de bv.)
En langdurig ziekte en daarbij ook een zwangerschap is een halvering van het team en dat betekent dat je als bestuur toch wat moet.En waar je jaren lang hebt volgehouden : uitzendkrachten of een zzp- er is te duur, moet er nu wel toe overgegaan worden, want 2 personeelsleden is te weinig om goede zorg en daarnaast om 24 uur bereikbaarheid te realiseren.
Als je als stichting geen geld meer hebt, en dus geen psychiatrische ondersteuning kunt betalen, dan laat je de ouders gewoon weten dat ze dat zelf maar moeten betalen via de verzekering of zo. Het solidariteitsprincipe is dan niet van toepassing ;en ook het feit dat de bewoner meer dan genoeg budget1 zou moeten hebben, is niet relevant.
En de coördinator2 stelt dat de bv die kennis zelf in huis heeft, dus er hoeft helemaal geen extra personeel hoeft te komen.
Als dan dat personeel door hun eigen totaal verkeerde reactie agressie uitlokt…………..ja, dan is het voor het amateurbestuur,nog steeds de verantwoordelijke voor goede zorg, logisch om de schuld bij de bewoner neer te leggen .
De bv treft dan geen enkele blaam en kan gewoon zijn werk blijven doen en personeel blijven leveren.
En dan blijft de begeleider langdurig ziek thuis……..en de voor de bewoner buitensporige kwalijke gevolgen zijn dan voor hemzelf.
Dat is nu eenmaal het risico van beschermd wonen en je dan niet ‘fatsoenlijk ‘ weten te gedragen ” ?
En de coördinator die ook vanuit een ander ‘filiaal’ als ‘interim voor drie maanden’ kwam werken, gaat weg na drie jaar want hij “wil wel eens iets anders”.
En er komt een nieuwe coördinator…………..Hoe vinden ze die? Nou gewoon vanuit een ander filiaal3……….
Die komt dan niet meer vier of vijf dagen, maar slechts één dagdeel in de week.
En de begeleider van de bewoner komt niet terug. Niet omdat dat ze langdurig ziek thuis is, hoor; al werd dat wel gezegd.
Nee, het blijkt dat ze al een tijd aan het werk is in een ander filiaal van de bv.
Maar dat is voor dit bestuur geen bezwaar; Er is immers al een ‘nieuw’ teamlid uit een ander filiaal.
Dat er door deze manier van werken totaal geen sprake is van continuïteit voor de bewoners, is niet relevant.
Het conflict is dan nog niet opgelost, maar dan gaan de begeleiders die daar bij aanwezig waren toch gewoon weg? die hebben het in een ander filiaal beter naar hun zin; en daar weet dan niemand van hun handelen waar cliënten de dupe van kunnen zijn.
En op die manier is het ‘probleem’ dan opgelost. ( en blijft de bv. personeel aan kunnen leveren)
We zijn al eerder tegen deze tekortkoming van dit ouderinitiatief, wat werkt met een concept aan gelopen, en nu zien we weer dat dit dus alles behalve goed functioneert.
Maar zolang er niemand is die zijn mond open durft te doen, of niet kán doen omdat ouders niet altijd weten wat er onder goede zorg valt; en het bestuur kan noch de bv zal uitleggen hoe dat er uit moet zien, zal het door blijven gaan.
De zorg voor continuïteit hoort bij de verantwoording van de stichting; in dit geval dus bij de amateurbestuurders, en niet bij de ingehuurde bv.
De daadwerkelijk uitvoerder ( de begeleider op de werkvloer) heeft een contract bij de bv. en die doet dus wat de baas zegt en hoeft zich daarom? niet persoonlijk te verantwoorden voor wat er gebeurt door zijn handelen.
En de stichting kan het ook niet helpen dat er een tekort is op de arbeidsmarkt, dus die hebben er ook geen schuld aan………….
En als wij dan als ouders proberen duidelijk te maken dat hier zaken helemaal niet goed gaan dan is het personeel niet het probleem.
Nee…………….. dan zijn wij als ouders het probleem. Dat wij als ouders wél het budget willen besteden zoals het bedoeld is : namelijk voor goede individuele zorg, is lastig.
En als je dan als amateurbestuur , dat overigens tegenwoordig voor meer dan de helft bestaand uit nieuwe ouders die eenzijdig zijn voorgelicht over deze situatie en dus maar de helft van het verhaal hebben gehoord……………
Als je dan als zo’n bestuur er geen probleem mee hebt dat ’toevallig ‘ alle betrokken personeelsleden ergens anders te werk gesteld worden en niet meer voor dit filiaal…………
( nu begrijp ik ook waarom we drie jaar geleden zo snel een nieuwe (interim) coördinator hadden. Die kwam van een ander filiaal en “kon daar wel tijdelijk gemist worden”.)
Nou, dan heb je als bestuur je handen vrij om erin te blijven geloven dat het aan de ouders ligt; en dan kun je alle toekomstige amateurbestuurders en nieuwe teamleden daar ook van overtuigen.
Want als ouders weet je wat het beste is voor je kind………………………? en daarmee weet je blijkbaar ook meteen hoe je een stichting ‘fatsoenlijk4‘ moet besturen?
En dan kun je blijven denken, en anderen wijsmaken ( b.v. het zorgkantoor en de gemeente) dat je goede zorg inkoopt voor je bewoners…………………..
En het personeel is dan probleem niet………………..
- zie blog PGB budget perikelen ↩︎
- Deze coördinator is ondertussen ook al weg nadat er weer bewoners vertrokken, en onze zoon aan de medicatie moest, o.a. door het gebrek aan kennis bij het personeel. Maar deze coördinator ‘wilde wel eens iets anders’. (hij was hier tenslotte al drie jaar)
( de vorige coördinator vond het “niet helemaal mijn baan” ; en stapte op; toevallig ook toen er een bewoner weg moest voor behandeling.
maar zij had het mogen”proberen als coördinator “omdat ze een goede begeleider was? ↩︎ - Uiteraard zijn het geen filialen, maar de praktijk komt daar wel op neer. ↩︎
- zie blog “fatsoen” ↩︎
Geef een reactie